Nic nie zastąpi życia – wywiad z Petarem Pasiciem, reżyserem „Of Bugs and Heroes”

Nie samym „Serbskim filmem” serbski film żyje. Oto zapowiedź co najmniej intrygująco się zapowiadającej hybrydy animowano – aktorskiej produkowanej właśnie w Serbii. Trudno mówić w tej chwili cokolwiek o fabule – zwiastun, który prezentujemy poniżej także niewiele wyjaśnia. Ogólnie rzecz ujmując, ma to być rozgrywająca się na dwóch płaszczyznach historia miłosna: między ludźmi i między robalami zamieszkującymi ściany ich mieszkania. Możemy być pewni, że będzie niezwykle oryginalnie, będzie nastrojowo i olśniewająco wizualnie.  Zerknijcie na zwiastun. Na czele projektu „Of Bugs and Heroes” stoi Petar Pasić, z którym znajdziecie też poniżej wywiad. Zapraszam.

Na początku chciałbym zapytać Cię o to, co robiłeś przed „Of Bugs and Heroes”?

Zanim zabrałem się za Of Bugs and Heroes”, wyreżyserowałem trzy krótkometrażówki, które były pokazywane i nagradzane na licznych festiwalach. Jedna z nich, „E-pigs” to pewnego rodzaju wstęp do „Of Bugs and Heroes” – również łączy animację i film z żywymi aktorami. Byłem także reżyserem trzeciej części „We Are Not Angels” – najpopularniejszego filmu serbskiego w 2006 roku. Tyle, że to była po prostu słynna marka, której producenci zatrudnili mnie jako reżysera – dopiero o „Of Bugs and Heroes” mogę powiedzieć, że to pierwszy film, który jest w pełni „mój”.

Pomimo, że w filmie zobaczymy sporo animowanych robaków, to, sądząc po trailerze, nie zapowiada się to na typowe kino familijne. Skąd pomysł na takie właśnie połączenie dwóch form filmowych?

Zasadniczo to jest film familijny, jako że opowiada o miłości i przynależności. Natomiast nie jest to kino rodzinne w sensie, że spokojnie mogą to oglądać dzieci – film zawiera sceny seksu i przemocy.
To, co lubię w oglądaniu i – idąc dalej – w tworzeniu filmów, to mieszanie pozornie do siebie nie pasujących elementów, które jednak po połączeniu tworzą zupełnie niespodziewaną jakość. A to, co mnie najbardziej wkurza, to świadomość, że zaczynając oglądać film, mogę zgadnąć jak potoczy się fabuła i jak się zakończy. Większość filmów tworzona jest według tych samych kształtów i zasad. Ja zawsze staram się im nie podporządkowywać.

Idea narodziła się podczas prac nad wspomnianym krótkim metrażem „E-pigs”. Eksperymentując zdałem sobie sprawę, że animacja i inne techniki filmowe mogą mi pomóc pokazać rzeczy, których nie mógłbym stworzyć tradycyjną drogą. Dlatego wraz z „Of Bugs and Heroes” starałem się nie ograniczać wyobraźni. W filmie znajdzie się miejsce także dla innych nietypowych technik, jak np. rotoskopia.

Kilka miesięcy temu Stefano Bessoni (którego przepytywaliśmy z okazji jego filmu „Krokodyle”) stwierdził, że w jego oczach Europa Wschodnia wciąż zawiera w sobie tę specyficzną magię, którą można poczuć obcując z różnymi formami sztuki. Zgodzisz się, że ta część świata jest związana jakąś niewidzialną siłą twórczą? Jakby na to nie patrzeć, Twój film również wygląda dość magicznie.

Rzeczywiście, Europa Wschodnia i ludzie tu mieszkający mają w sobie coś niezwykłego. Wrażliwość ludzi jest inna. Ta nasza jest nietypowa, trudna do wrzucenia w jakąś kategorię, podczas gdy Europa Zachodnia podąża za regułami, tak jak zresztą ich filmy, tworzone według określonych zasad. Miasta Zachodu wyglądają generalnie tak samo, a te z Europy Wschodniej prezentują unikalne style w architekturze, nietypowe elementy można zaobserwować w życiu codziennym, w modzie – to wszystko ma też swój wpływ na sztukę tutaj kreowaną.

Wyczuwam w zwiastunie pewien niesprecyzowany smutek. Którą część ludzkiej duszy chcesz poruszyć w tym filmie?

To prawda. Film niesie ze sobą pewien smutek. Nie planowałem tego, kiedy zacząłem pracę nad „Of Bugs and Heroes”. Jednak ludzie, którzy mnie dobrze znają twierdzą, że moje prace często zawierają takie uczucia.

Nie wiem jak sprecyzować te części duszy. Chcę aby mój film zrobił wrażenie. Uwielbiam filmy z wyjątkową atmosferą, filmy, które budzą we mnie pewne uczucia, które utrzymują się nawet po jego zakończeniu. To jest dla mnie ważniejsze niż sama fabuła. Chciałbym obudzić uczucia w ludziach, którzy obejrzą „Of Bugs and Heroes”.

httpvh://www.youtube.com/watch?v=u3PhvjBCzFo

Zawsze chciałem zadać to pytanie serbskiemu reżyserowi. Jaka jest Twoja opinia o „Serbskim Filmie” i fakcie, że nazywa się „Serbski Film” właśnie? Nie boisz się, że z tego powodu serbskie kino będzie identyfikowane na świecie dokładnie z tym tytułem?

Muszę przyznać, że nie widziałem „Serbskiego Filmu”. Przez wiele lat oglądałem niepokojące i dziwne produkcje – to było dla mnie niczym jakiś nałóg. Potem postanowiłem przestać oglądać filmy, po których czułem wstręt tylko dla samego jego poczucia. Tym bardziej, że czytałem scenariusz do tego obrazu i wiedziałem czego się spodziewać, tak że nie miałem pragnienia aby go koniecznie obejrzeć.

Mimo to, czuję się smutny, że ludzie oczekują po filmach z Serbii, aby były tak szokujące, jak to tylko możliwe, i że to właśnie przyciąga widzów do naszych filmów. To jest przyczyną dlaczego młodzi reżyserzy w Serbii próbują dzisiaj kręcić jak najbardziej dziwaczne rzeczy aby zostać zauważonym za granicą. Cytując mojego starszego kolegę: To jest wielki błąd robić filmy z dupy zamiast z serca.

Ok, a odwracając nieco tę kwestię. Jakie serbskie filmy mógłbyś polecić naszym czytelnikom?

Moje ulubione to te stare filmy serbskie, filmy z lat sześćdziesiątych, takich reżyserów jak Zivojin Pavlovic, Aleksandar Petrovic, filmy takie jak przykładowo „The Rats Woke Up”, „It Rains In My Village”. W tamtych latach nasze kino mogło się równać z każdą europejską produkcją.

Jak ważne są animowane elementy „Of Bugs And Heroes”? Pytam, bo mam wrażenie, że będzie to rodzaj uzupełnienia, dopełnienia zwykłego, aktorskiego filmu? Czy nie, czy oba segmenty są równie ważne?

Oba segmenty są dla mnie tak samo istotne. Używam animacji tylko do tworzenia rzeczy, których nie mogę zrobić z prawdziwymi aktorami. Ponadto zawsze wolę realistyczne lokalizacje. Zawsze staram się znaleźć prawdziwe miejsca do filmowania, zamiast budować je w studio. Wierzę, że nic nie zastąpi życia.

Mówiąc o animacji: Możesz nam powiedzieć, w jaki sposób tworzyłeś? Czy to tylko animacja poklatkowa, CGI lub połączenie obu tych technik? Wszystkie te małe stworzenia wyglądają niesamowicie!

Model podziemnego świata powstał w studio. Następnie kręciliśmy te wszystkie puste „miejsca”. W 3D przygotowaliśmy wszystkie robaki, wymodelowaliśmy, a potem animowaliśmy.

Czy jest jakiś wielki, monumentalny projekt nad którym chciałbyś pracować? Adaptacja jakiejś książki, a może remake filmu? Jeśli tak – co by to było i co chciałbyś zmienić?

Świetne pytanie. Projekt, o którym marzyłem od dłuższego czasu, i który że nie został moim zdaniem dobrze zrobiony to adaptacja „Thora” Kennetha Branagha. Jest zbyt kolorowa i dziecinna, a ja zawsze wyobrażałem sobie ją jako znacznie ciemniejszą i bardziej inteligentną, bardziej spektakularną historię. Innym projektem, przy którym chciałbym pracować, gdyby amerykańskie studio filmowe dało mi szansę (:)) jest sfilmowanie komiksu „Invisibles” Granta Morrisona. Byłby to bardzo duży i trudny projekt, ale jednocześnie ogromne wyzwanie, gdyż komiks zawiera mnóstwo motywów realistycznych i nierealistycznych łączonych w taki sposób, że wizualnie byłoby to olśniewające i jedyne w swoim rodzaju.

Dziękuję za wywiad!

Dodaj komentarz